დღეს რატომღაც ისევ მომაგონდი...
ვერა ვყოფილვარ სულით ძლიერი...
შენს დავიწყებას ვერც ვერასოდეს შევძლებ ალბთ..
მომაგონდი და გული ძველებურად აგრთხიალდა,მერე მიყუჩდა და ახლა ჯიუტი ბავშვის დაჟინებით მთხოვს მაშიონდელ სითბოს მთხოვს..საიდან მოვუტანო?
მომაგონდი და სულმა ჩამოჰკრა ვერცხილს ზანზალაკებს,უცნაური სითბო ჩამეღვარა სხეულში..
მომაგონდი და ისევ ცხადად წარმოგიდგინე,რომ შენს თვალებში დავინახე ჩემი თვალების ციმციმი..
იფეთქა სიხარულმა და მეცხრე ცაზე ამიტაცა ბედნიერებამ,მაგრამ სინამდვილემ გამეტებით გამაწნა სილა და ულმობელად გადაიხარხარა..
მწარედ ჩაიცინა სულმა,მონატრების ცეცხლმა გაალღო გაყინული გული და ცრემლად იწვიმა დარდმა თვალებში..
შენზე ოცნებით სცადა სულმა ტკივილის მოშუშება და ვერ შეძლო
ვერა ვყოფილვარ სულით ძლიერი...შენზე ფიქრები მესტუმრნენ ისევ...
No comments:
Post a Comment
:**