ჩემი დაბი-დუბი

უკვე 21 წლის..
23 ნოემბერს  "0", "1"-ით შეიცვალა,მაგრამ  დიდად  არ მაფრთხობს,მე ეს ერთიანი,როგორც სხვებს.
22 ნოემბერს  ჯგუფელები  დამხვდნენ,  ტირამისუს  გემრიელობანა  ტორტით  და  მართლა  გაოცებული,დამტოვეს..
23.11.12
ძალიან  სახალისო  დღე გამოვიდა..
სპონტანურად განვითარდა,ყველაფერი..
მოკლედ მთელი  თბილისის მაშტაბით, ნემსის ჩასავარდნი  არდგილი არიყო არსად..ბოლოს   "Marcco-Polo" შეგვრჩა ხელთ..
სურვილის  ჩაფიქრებისა  და  სანთლების  ჩაქრობის,  შემდეგი  გაჩერება "Caffe-galery"  იყო..მოკლედ  არც, მეგონა ბოლოს  ასეთი  ლამაზი ,რომ  გამოვიდოდა,თუ  იმას  გავითვალისწინებ,ეს  დღე  თავიდანბოლომდე  "სპონტანური"  იყო..
პ.ს.  მთელ  დედამიწაზე  არავის  არასდროს  ქონია  ისეთი  ტორტი  მე,  რომ  მქონდა..:)

სეკრეტ!!!

სეკრეტ!!!

Confused & Happy:)

21 ნოემბერი:)11:26..
სულ რაღაც 36საათში 21 წლის ვხდები..
რატომღაც ძალინ განსაკუთრებული მოლოდინი მაქვს..
გვინობამდე  "ტრიუმფალური თაღის" კითხვამ შემიყოლია და ერთი საათის გაღვიძებულმა, მივაჭერი კომპიუტერს, ჩაით და კარაქიანი პურით ხელში,ქლიავის მურაბა ზედ..
სათ-ნახევარში გამოცდა მეწყება და სრულებითაც არ ვღელავ, რაღAც მიხარია და მეთვითონაც არ ვიცი ზუსტად რა?!
არცაა  საჭირო  ვეძიო  ამისთვის ასხსნაგანმარტება.
 ამით უფერულდება კიდეც,დარჩეს ისევ ინკოგნიტოდ ჩემთვისაც..
მთავარი ისაა რომ ნოემბერია, მე ვარ და ჩემს გარშემო ხალხი,რომელიც მავსებს..
მეც ვცდილობ,მათთვის ხურდის დაბრუნებას:)

P.s მსგავსი არაფერი მიგრძვნია..

Wierd feeling

29-01
29-02
29-03-
29-04
29-05
29-06
07..
ყველაფერი შეიცვალა..
დღიურიც..
თარიღიც..
მხოლოდ..
მე ისევ მე ვარ და ისევ შემოდგომაა..
უცნაური შეგრძნება მაქვს..
არ ვიცი ვერაფერს ვიტყვი..
არ ვიცი..
რაღაც,სასიამოვნო,უცხო,უცნაური და თან ამავდროულად ..
დამნ!!
რომ ამბობ და ვერც ამბობ..
სისულეელეებს ვბოდიალობ, უაბრლოდ აღიარება არ მიდნა რომ
შემაშინა,..
ასე ახლოს მისვლამ..
ხო  მეთვითონ ვართულებ ((..
ყველაფერს ჯობს ვთქვა: - უბრალოდ მე მეჩვენება!!

Etta James - I've Been Lovin' You Too Long

სულელი ვარ:)სულელი..
კიდე თუ შეიზლება რამე ეწოდოს ჩემს"მე"-ს:))))
სად მოვასწარი:)))
მეთვითონაც მიკვირს.. ისეთი სენი
სენი შემეყარა..რაღაც გაფორიაქებს,ფიქრების ჯარი,
მოუსვენრობა,უაზრო ღიმილი სახეზე,კბილებით ტუჩების დაჭერა,რომ ღიმილი დაფარო(ან ხელი თუ დაკავებული არ მაქვს,უფრო უკეთესი:)..
და ამ დროს გავლელ-გამოვლელს გიჟი გონიხარ:)))
უცბად ცდილობ ჩვეული მიმიკა მოირგო სახეზე და მერე ამაზე გეცინება,ძლივს გაიღიმე და მათი გულისთვის ისევ სიყალბეს იკეთებ?!:)რა გეშველება ნინო იოსელიანო?!გამოუსწორებელი ხარ:)

Happines's only real when shared

Paul McCartney's 'My Valentine' Featuring Natalie Portman and Johnny Depp

"ზღაპარი,თან რეალობა"

ეს იყო..საოცრება, საოცრებათა შორის:)რაღაც არაამქვეყნიური სამყარო..სიტყვები ნამდივლად ზედმედია,არც შეიძლება სიტყვებით ამის აღწერა..ეს იყო ზღაპარი რომელიც,დარბაზში ან ტელევიზორის წინ მჯდომმა კი არა, არამედ კულისებიდან ვნახე..ზღაპარი სიკეთეზე და ბოროტებაზე..ქართული რეალობა.."ვერის უბნის მელოდიები",მიუზიკლი..
თეატრი..
ემოცია რომელიც გითრევს და გითრევს....
შეგრძნება იმის რომ ვიპოვე ის რასაც ვეძებდი..
ყველა ტრიალებს ჩემს გარშემო..
ერთი ქრება,მეორე ჩნდება...
ჯარისკაცები, მრეცხავები, ორი პატარა გოგონა, ვარდო..
და სიყვარული რომელიც მათ აერთიანებს..
რა ახლოს ვარ თითოეულ გმირთან..მათ კოსტუმებთან..რომელიც,ზოგი ბოროტს ზოგი კეთილს განასახიერებდა..
    წამიერად თითქოს თავს კარგავ და შენც გინდა გაიქცე სცენაზე და ითამაშო ის, რაც ხარ..
"ჩემი რეალობა"..
ზღაპარი,რომელიც დაიწყო და  13დღე აქვს ვადის ამოწურვამდე:))
როგორ მინდა 13 რიცხვი"ცა-მეტი" ასე გაიშიფროს..იქნებ ზევით,ცაში გამიგრძელონ ეს ზღაპაერი,ისე როგორც ყოველთვის,ჩემში ცოცხლობდა.. რაღაც მსგავსი..
"ზღაპარი,თან რეალობა".

ნაბიჯი__წინ

და  დადგა დღე იგი სანატრელი:))..არა არა,ჯერ არ  დამდგარა ეს დღე თუმცა გეზი  სწორად გვაქვს აღებული და წარმატებული ნაბიჯებით მივდივართ წინ..
მთელი  ორი  კვირაა,აქციებზე  ვმუშაობ..(არაპოლიტიკური რათქმაუნდა)
ხვალიდან  თეატრში  ვიწყებ  მუშაობას  კოსტუმებში..
ოოოო  ბევრი  ახალი  სახე,ბევრი  ლამაზი  კოსტიუმი:))და  ბევრი  ახალი  რამ...
მიხარია  მიხარია:)წარმატებები  ნინი..
P.s  სურვილი  ჩავუთქვი  ნიჯარას:)...

აი იქ ..ზუსტად იქ,სადაც ათასობით ხალხი მოძრაობს ყოველდღე და მისი არსებობის არავინ იცის:)

Autumn

დღეს  პირველი  დღეა  შემოდგომის..
ძალიან  მიყვარს.
.შემოდგომის  ვარ:))
მალე  ჩემი  დაბი.დუბიც,მოდის..:)
აცივდა..
უკვე  იგრძნობა  დამახასიათებელი  სევდა  და  ნოსტალგია..:)
მაინც  მიყვარს..
ჩემია..

ვისურვებ  წარმატებული  დასაწყისი  ყოფილიყოს  ჩემთვის  და  ყველასთვის  ვინც  ეხლა  იწყებთ..(განურჩევლად  რას)

დრო მოვიდა

ღამეა..01:01..ლამაზ მელოდიას ვუსმენ,არც კი ვიცი რატო.. "სიყვარული რომ გაქრება.." :)  ვიგრძენი რაგაც ნაცნობი ,და ვერ გავიხსენე(არ მინდოდა  უფრო სწორია) და გადავფურცლე..
გადავფურცლე ეს უბრალოდ წარსულის თვალიერებისას:)
დიდი ხანია ვედზებ მიზეზს, და ვიპოვე..ვიპოვე ..პატარა მარცვალი..ხელისგულში და მე ის უნდა გავზარდო,ნაყოფი გამოიღოს ლამაზი:)

პ.ს   დამეხმარე ღმერთო გთხოვ:)ისე ,როგორც არასდროს..დამეხმარე რომ ავაშენო ღირსეულად..

Good Life

დღეს რაღაც უცნაურად პოზიტიური დღეა..და საერთოდ ეს უახლოესი წარსული პოზიტივით არის გაჟღენთილი..მინდა ყველას ვისაც აკლია დღეს ეს,ვუთხრა რომ გაეცით,რაც შეიძლება მეტი სიყვარული  და ის აუცილებლად დაგიბღუნდებათ..ახალს არაფერს ვამბობ თუმცა დღეს მე ვგრძნობ რომ ვეღარ ვიტევ ერთბაშად ამდენ ემოციას..სიყვარულის დასარიგებლად მივდივარ

"დადადა დააააააააამ..აი მეც აქ ვარ"  ^_^
არა,არც ეს გამამრთლებს, არც გრანდიოზული  ფეიერვერკი რომ მოვაწყო ..
დიიიიდი პაუზა გამომივიდა რაღაც..
მთელი ამბები გადამხდა სანამ მე აქ მოვაღწევდი და მეც დავრბუნდი..
როგორ მიხარია ჩემს კუთხეში დაბრუნება,ძალიან..
თუმცა დიდი ხნით დავტოვე აქაურობა ,ვაღიარებ..მარა მთავარია აქ ვარ..და
.და რომ ძალიან მომენატრეეე ჩემო კუთხევ..
და რომ შენთვის ძალიან ბევრი რამ მაქვს მოსაყოლი
და რომ ცხოვრებას ცოტა გავუშინაურდი
და მე დღეს ვიღიმი

და რომ მე გავიზარდე..

Young Folks

მოკლედ ეს იყო ერთი ჩვეულუელბრივი (არაჩვეულებრივი დღე))

My first photosession

28.04.12..
დავალება-გადამეღო 20 ფოტო..

ადგილი- დასავლეთისკენ მიმავალ რკინიგზასთან არსებული, ერთი მიტოვებული ვაგონი )))

მიზანი-ყოველშემნთხვევაში გაამართლა და აღარ გავაგრძელებ..

მოკლედ ეს იყო ერთი ჩვეულუელბრივი (არაჩვეულებრივი დღე)) 

და ბოლოს ჩვენ-შემოქმედებითი ჯგუფი

მმმ მოკლედ ბლოგს მოწყენილობა,უჩემობა დაეტყო..ვეღარ ვახერხებ აქ წერას და თითქოს თავს ვიმართლებ დროის უქონლობის გამო,თუმცა ალბათ დასაწერი არც არაფერი მქონდა რა ))არც ეხლა მაქვს ბევრი არაფერი სათქმელი..
                   თითქოს რაღაც იცვლება,დრო გადის მაგრამ რაღაც მაინც ბოლომდე არ მავსებს )))ადრე მინდოდა დრო მალე გასულიყო,მეგონა ალაბთ ამით რაღაცას დავინახავდი ,რაც ამავსებდა..ეხლა აღარც ეს მინდა ))
                  რაღაც უცნაურია ყველაფერი..არ ვიცი რა გრძნობაა..თითქოს თვალები ახვეული გაქვს და ხელის ცეცებით ცდილობ მის პოვნას, ეძებ  ეძებ ,რაღაც დაუსრულებლად, წამიერად ჩერდები გგონია იპოვნე და ხვდები , რომ სხვაა..არა ის..დავიღალე ამ ახვეული თვალებით..მაგრამ მეტი რა გზაა..დავიღალე ..ალბათ ვეძებ არ არსებულს..ან იქნებ არსებობს კიდეც, თვითონაც თვალებ ახვეული,ხელის ცეცებით  ეძებს ჩემსავით მე :)))
    მაგრამ ეს არის "იქნებ"..და ცხოვრებაში ყველაზე მეტად სწორედ ეს სიტყვა გვაძლევს, პატარა ბიძგსს წინ სიარულისთვის ))))რაღაც ან ვიღაცისთვის..

The Big difference